Pagina's

dinsdag 27 mei 2014

The day that Didi "died"

Toen we afgelopen zaterdag naar Leuven gingen om er wat rond te slenteren, voelde ik al dat er iets zou mislopen. Omdat we met de rolstoel zouden gaan, zat Florien in de draagzak op mijn rug. Ze heeft een soort knuffeldoekje dat ik een hele tijd geleden gemaakt heb van wat tricot en dat noemt ze 'Didi', zowat haar beste maatje op dit moment.
Je voelt het al aankomen...
Toen we thuiskwamen vonden we Didi nergens meer.
Maar niet getreurd, Florien heeft er eigenlijk weinig problemen van gemaakt.
Ik maakte hem voor de zekerheid toch opnieuw. In tweevoud.





En ze was er HEEL blij mee.

zaterdag 24 mei 2014

Topboeken maart/april/mei

Een tijdje weinig (goede) kinderboeken gelezen. Het tweede deel van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine is wel verschenen, maar heb ik nog niet uit :) Hoge verwachtingen die voorlopig nog niet ingelost werden.
Maar ik verbleef wel een hele poos op Sjlammbams Sahara. Fijne tijd daar, maar minder fijn dan de hemel waarin het boek op voorhand geprezen werd (De hemel van Heivisj).

Maar er waren nog een paar leukerds:

Job en de duif schrikken zich een bult van Evelien De Vlieger
Het derde deel van de eerstelezersserie over Job en de duif, nog steeds op hoog niveau gemaakt!


Drakentanden doen geen pijn van Inge Misschaert
Ook voor de jongere categorie lezers. Schattig verhaal over een jongen met veel fantasie die denkt dat hij een draak is.

Drakentanden doen geen pijn

Mijn zwart wit doeboek
Een leuk doeboek in zwart-wit. That's it :)

Mijn zwart-wit doeboek

Ssst! We hebben een plan van de fantastische Chris Haughton
Gewoon lezen eigenlijk. Al zijn boeken.

Ssst! We hebben een plan

woensdag 21 mei 2014

Grote stofjes-give-away!

Florien werd net anderhalf jaar én we zijn hier met een grote lente-opruim bezig. Dat vraagt om wat cadeautjes!

Dus geef ik wat stofjes weg die ik zelf niet meer gebruik. De afspraak is als volgt: wil je een bepaald stofje, dan maak je jezelf volger van de blog en reageer je simpelweg op dit bericht met het nummer van het stofje.

De verzendingskosten zijn niet inbegrepen :) maar je kan het natuurlijk ook altijd komen afhalen bij ons thuis OF op zaterdag 21/06 naar de home sale in Werchter (bij Els Rits) komen waar ik mijn kraampje mag opstellen.

Hier gaan we dan:

Nummer 1
1m/50cm dunne toile cirée limoengroen met witte bolletjes


Nummer 2
1m/120cm Zinnia Garden van Michael Miller dun katoentje


Nummer 3
140/100cm licht katoentje (bijna doorschijnend) Bloemen Ikea 



Nummer 4
60/50cm een geknipt rokje (maat 38 zonder beleg) goede kwaliteit

Nummer 5
55/55cm met klein extra stukje aan, Paarse bloempjes van Pauli

Nummer 6
65/55 paarse stof witte bolletjes van Pauli


Nummer 7
110/150cm donkerblauwe glanzende stof, vrij stevig


Nummer 8
55/40 rozen, couponneke van 't Wolwinkeltje ooit


Nummer 9
55/50 (iets minder) bolletjes in verschillende kleuren, couponneke van 't Wolwinkeltje lang geleden



maandag 19 mei 2014

Brief 18

Dat begint hier stilaan meer de titel 'Fotoverslag 18' waardig te zijn, in plaats van 'Brief'.
Maar beelden zeggen tenslotte... en muziek, muziek!
Kort gezegd: ze kan stappen, maar ze wil dat nog niet alleen doen. Ze babbelt als nooit tevoren ("ja, ma", "nee papa", "bal", "paard', "teentjes", "kindje", "koek", "danku", "auw, pijn", "tekenen"...) en ze houdt van schommelen, stoepkrijten, tekenen, in de zandbak spelen, rondgereden worden door haar privé chauffeur, 'rondgestapt worden' door verschillende privé chauffeurs, ze houdt van veel. Maar niet van die zes tanden die nu tegelijkertijd beslissen door te komen. Maar ze lacht nog steeds (bijna) de hele tijd en daarom kunnen we eigenlijk nooit klagen :)









Op de "momo" (= schommel) met "beebie" (= haar beer)


Op stap met de privé chauffeur


Met het nodige gevoel voor aandacht:


Tot slot nog een paar liedjes die we hier de afgelopen maand allemaal leuk vonden.
Elbow - One day like this


Changes


zaterdag 17 mei 2014

De jurkjes met de birds and ... flowers!

Voilà, mijn eerste zelfgemaakte bloemenjurkje voor Florien! Al een maandje af en ondertussen maakte ik ook een tweede, met vogeltjes. Het patroon komt uit La maison Victor, de cupcakedress. Ik had geen blinde rits dus gebruikte ik een (niet bijpassende) gewone rits. Voor kleedje twee had ik me beter voorbereid, maar de rits is niet zo blind uitgedraaid... Ach, nog wat oefenen!



Als ik een lens zie verschijnen, toon ik me meteen van mijn beste kant...


En toen was ze moeeee...



En het vogeljurkje:





donderdag 15 mei 2014

Omdat het niet altijd het leven is dat we vieren


Omdat het niet altijd makkelijk was om met haar te leven, heb ik me meermaals afgevraagd hoe het zou voelen als ze er niet meer was. Mensen zijn altijd zo positief over de doden, alsof ze tijdens hun leven een soort van heiligen waren en ik heb dat altijd al hypocriet gevonden. 
In de drukke mallemolen van het dagelijkse leven zonder haar voel ik toch een onverwacht groot gemis tijdens de 'kleinere' momenten. Het kan me plots helemaal overvallen, hoe mijn bobo toch ook echt wel gewoon een verdomd lieve oma was. 
Of zoals mijn zus het zo mooi kan zeggen:


"De woensdagnamiddagen met boterhammekes met gesmolten chocolade, de schuiven met knutselmateriaal, de theepartijtjes die ze met mij deed, frambozensorbet in de Timory, stiekem naar de badkamer sluipen om haar zonder valse tandjes te zien, samen op vakantie gaan naar Nederland, hand in hand wandelen (we kletsten altijd zoals kindjes op elkaars handen en zijn dat altijd blijven doen), het italiaans eten van de traiteur of het eten dat ze zelf maakte (worteltjes!), de pudding in de witte pottekes, de sprookjesboeken die ik altijd overhoop legde en nooit terugstak, de ice tea en fruitsapjes in de frigo die ik nooit opkreeg omdat er ALTIJD nieuwe werden gekocht, het halve woord dat ik maar moest zeggen dat ik iets wou eten of drinken, de gesprekjes over jongens, snel binnenspringen als we gingen winkelen in Leuven, de keer dat ze echt niet begreep dat ik zo huilde voor Punker de poes, ik heb bij haar gewoond, en kwam soms op zeer late uurtjes thuis, ik kon altijd bij haar langsgaan voor/na de toneelles en ze zei NOOIT dat ik ongelegen kwam, ..."

Pudding uit witte potjes, voor altijd.