Pagina's

zaterdag 29 december 2012

Stempels!

Toen ik aan de doopsuiker van Florien begon, wist ik al gauw niet meer goed wat ik zou maken, zoveel mogelijkheden!
Eén van de dingen die overbleven was uiteindelijk appelconfituur. Het thema was Roodkapje en we zouden voor de volwassenen kleine potjes confituur voorzien. En natuurlijk moesten die potjes mooi verpakt worden. Ik koos voor de kleine potjes van Ava en een mooi rood lintje voor rond het halsje. Daarnaast moest ook nog duidelijk gemaakt worden dat de confituur bij Floriens kaartje hoorden.
Zo besliste ik uiteindelijk om twee soorten stempels te maken: een wolfje en een roodkapje, gebaseerd op de illustraties die ik maakte voor haar kaartje.
Over dat kaartje later meer, maar hier zijn alvast de potjes (met de belofte van een betere foto later):














En voor mijn project van de dag koos ik alweer twee stempels, een bootje (een idee dat ik eerder ergens op internet zag, ik weet niet meer waar) en een envelopje.
Zoals altijd gebruikte ik een gom van de Hema (daar kan je zelfs meerdere stempels uit maken, zo groot), maar blijkbaar hebben ze er ook goede in de Action.
Ik gebruik ook altijd een gutsensetje, een snijmat en een goed breekmes. Ik denk niet dat ik nog moet uitleggen hoe je zo'n stempel maakt, in de blogwereld zijn zo veel goede voorbeelden te vinden.

Op mijn verlanglijstje, stempelgewijs dan, staan nog een wolkje, een vos, een uil, een duif ... als ik zo begin na te denken zal ik nog veel moeten stempelen...
Het enige wat me nog benieuwt is hoe ik ze best afwerk, ik zag al vaak hoe er kleine stukken hout gebruikt worden, maar ik vraag me af hoe je die zo mooi krijgt. Bij deze dus een oproep aan andere bloggers met meer stempelkennis: waar haal ik die blokjes?

Geitenwollensokkenupdate

Zo se, nu zijn we helemaal lid van de geitenwollensokkenoudersclub (is that even a word?)!

Waarom?
Herbruikbare luiers sinds deze week, all in one model van Imse Vimse voor de geïnteresseerden. Ik redeneerde: alles wat in Zweden ontwikkeld wordt is jättebra!
Ervaringen tot nu toe:
- de luiers gaan van 4 tot 8 kilogram (maat small) en Florien weegt net geen 4 kilo. Vandaar hebben we soms toch last van lekjes, maar nog geen kletsnatte bedoeningen.
- de inlegjes en ik hadden het nog niet meteen op elkaar begrepen, ondertussen zijn we vriendjes en is ook Florien eraan gewend!
- ze zijn moooooi! Ik heb wel spijt dat ik ook voor de gewone witte ben gegaan, aangezien er geen prijsverschil is tussen de witte en degene met een printje. 
Kijk en knik beamend:



- ze hebben twee soorten 'flapjes' binnenin: ofwel zachte fleece voor een 'stay dry' effect, ofwel organisch katoen dat iets ruwer is, maar wel extra absorbeert. Tot nu toe enkel het katoen bovenop gelegd en tevreden!
- wassen om de twee dagen klopt niet echt, ik was elke dag de helft van de 20 luiers die we hebben aangekocht. Echt nodig voorlopig, en gelukkig heb ik daar ook tijd voor nu...

En en en... Ik probeerde een andere positie met de draagdoek. Ik was niet zo dol op de wieghouding, ik kreeg Florien er namelijk niet alleen in en ze ligt tegenwoordig niet meer graag plat tussen haar voedingen in.
Dus vandaag gingen we van:




















Naar:















Jammer van het licht op de tweede foto, maar fotograaf papa Florien heeft nog wat bij te leren ;) En daarbij, het daglicht was al lang verdwenen, dus hij heeft een goed excuus!
Wakkere Florien hield het welgeteld twee minuten vol voor ze weer naar dromenland vertrok en ik rustig kon koken en naaien met wel twee handen! Hoera voor draagdoeken!
Morgen experimenteren we op de markt.
Morgen is ook de dag waarop ik 3 jaar samen ben met papa Florien!
En morgen is ook de dag waarop ik deze blog aan hem zal onthullen, hopelijk is hij er blij mee ... Spannend! Daarna krijgt de rest van de familie hem te zien ... en hopelijk nog heel wat andere mensen. Toch vooral het handwerk- en boekengedeelte, ik vermoed dat niet iedereen zomaar geïnteresseerd is in het wel en wee van onze dochter. Maar dat is dan ook niet het enige opzet van deze blog.
Maar eerst is er nog wat werk aan de winkel voor ik het hem kan tonen.
En avant dus voor nog een paar postjes!


vrijdag 28 december 2012

1 projectje per dag

Nu Florien er is heb ik naast heel weinig tijd (want: luiers verversen, luiers wassen en ophangen, veel borstvoeding geven, dutjes doen tussendoor, opruimen, ...) ook eigenlijk veel tijd (want: bevallingsverlof en ouderschapsverlof tot na de paasvakantie en vaak geen zin om te dutten als zij slaapt). Contradictorisch, but true.
Dit gecombineerd met het gevoel dat ik al heel lang heb, namelijk het feit dat ik mezelf altijd voorneem om meer handgemaakts te produceren, maar dit voornemen nooit waarmaak, geeft een nieuw voornemen:
1 projectje per dag!
Ik denk dat veel moeders me nu een beetje gek verklaren en misschien is het ook wel zo, maar ik ga het nooit weten als ik het niet probeer, toch? Floriens papa heeft me alvast liefdevol aangekeken met allicht dezelfde gedachte in zijn hoofd ...
(maar hij weet dat hij niet moet proberen om het me uit het hoofd te praten :)).

En zeg nu zelf, als dit lief meisje naar je lacht heb je toch meteen hopen inspiratie?




In plaats van met dit nieuwe voornemen te starten vanaf 1 januari, begin ik vandaag! There's no time like the present. En zo heb ik ook in één klap sowieso iets om over te bloggen, zo faalt ook dat andere voornemen (Floriens blog up-to-date houden) niet.
Ik breek dus tegelijkertijd met de kuddegeest, maar voel me ook gesterkt door de peer-pressure van een openbare blog, hoezee!
Also, vandaag: sneeuwkristallen! Misschien een beetje laat om aan kerstversiering te beginnen, maar iedereen die mij een beetje kent weet dat het voor mij nooit te laat is om kerstversiering in huis te halen/hangen. Ik ben namelijk nu al aan het aftellen tot de volgende kersteditie! (en gelukkig is Floriens papa daarin mijn partner in crime).
Ik vond inspiratie op het net, namelijk op deze website en ging aan de knip!

En eigenlijk is dat toch niet enkel kerstversiering, het is toch perfect geschikt om de winter te vieren. Niks vreemds aan!



Zo, van projectjes worden we moe, dus misschien is het nu tijd voor een dutje?



maandag 24 december 2012

Eén maand!

Woeps... Een paar dagen overgeslagen, en ik was nog wel zo ambitieus! 
Vandaag een drukke dag, want kerstavond, maar deze wilde ik je toch nog snel meegeven:

Eén maand! 












 
En met papa...














Morgen is er allicht ook geen tijd om te bloggen, maar ik borrel nog van de ideeën, dus er staat nog wat te wachten...
Onder andere:
-Een post over de 200ste verjaardag van de sprookjes van Grimm
-Een ideetje voor nieuwjaarskaartjes
-...
Fijne kerstdagen!

vrijdag 21 december 2012

De foute plaat?

Gieren, dit nummer. Vooral dan omdat ik het stiekem geweldig vind. Een guilty pleasure, I dare say.
Maar ik heb eigenlijk een heel goede reden en u raadt het al: het heeft uiteraard met Florien te maken.
Dit nummer werd namelijk gespeeld in de wachtkamer van de gynaecoloog toen we beiden met een heel klein hartje zaten te wachten op bevestiging van vage vermoedens van een derde nog kleiner hartje...

Carly Rae Jepsen - Call me maybe




donderdag 20 december 2012

Brief 1

Lieve Florien,

Welke betere manier om deze blog te openen dan mijn allereerste briefje aan jou? Je bent nu exact een maand oud en al de clichés waarmee ik het afgelopen jaar om de oren werd geslagen... Heel wat van die beweringen blijken zowaar te kloppen, maar anderen dan weer niet.

- Zo instant verliefdheid? Wel, eigenlijk niet. Geen coup de foudre. Maar wel meteen een gevoel van 'herkenning'. Jij bent mijn dochter. En die van je papa. Ik was die eerste weken vooral een melkmachine, ik was vooral bezig met hoehoudikdithummeltjeinleven? Nu, vier weken later, kan ik wel zeggen dat die verliefdheid me te pakken heeft. Je bént de mooiste, effenaf!

- Wennen aan moeder zijn? Zo bewust heb ik dat niet beleefd, die 'gewenning' waarvan sprake. Je was er en plots was ik je mama, zo simpel is dat en zo simpel is dat nog steeds. Onvoorwaardelijk.

- Het overweldigende verantwoordelijkheidsgevoel dat je plots kan overvallen. Oh ja, been there. Een paar dagen geleden overkwam me plots de gedachte: doeme, ik moet er echt voor zorgen dat haar nooit ofte nimmer iets overkomt. Ik ben verantwoordelijk voor haar welzijn. 't Is voor echt nu.

- Dat schuldgevoel. Of, minder negatief dan: dat dubbele gevoel. Alles is dubbel. Als ik nu nog even snel die vriendin bezoek, dan ben ik minder snel thuis. Als ik met haar die winkel nog binnen ga, dan is dat misschien te vermoeiend voor haar. Als ik nog even dat telefoontje pleeg, dan laat ik ze nog wat langer wakker in haar wieg liggen. Enzovoort. Alles dubbel. Niet dat ik me met handen en voeten aan Kind 1* gebonden voel. Ik ben een vrijgevochten mama.
Maar da's dan ook weer dubbel.

Dat was het dan voor je eerste brief, Florien.
Want als ik deze blogpost nog langer rek, blijf jij nog langer op je honger zitten.


*Kind 1 is een verwijzing naar het geweldige Vaneigens. Floriens papa heeft het niet graag dat ik haar Kind 1 noem, net daarom vind ik het extra belangrijk om dit regelmatig toch te doen.